Heavy rain in Jalgaon district : महाराष्ट्रामध्ये मान्सूनने पुन्हा एकदा रौद्ररूप धारण केले आहे. गेल्या काही दिवसांपासून राज्यातील अनेक भागांमध्ये, विशेषतः जळगाव जिल्ह्यातील बोदवड तालुक्यासह इतर अनेक ठिकाणी मुसळधार अतिवृष्टीने अक्षरशः थैमान घातले आहे. या अतिवृष्टीमुळे अनेक ठिकाणी शेतात कमरेच्या वर पाणी साचले असून, शेतकऱ्यांच्या तोंडचा घास हिरावला गेला आहे. काढणीला आलेली पिके पाण्याखाली गेल्याने शेतकऱ्यांचे अतोनात नुकसान झाले असून, ही परिस्थिती अत्यंत गंभीर आणि चिंताजनक बनली आहे.
बोदवड परिसरात तर अनेक ठिकाणी शेतात कमरेच्या वर पाणी साचल्याचे हृदयद्रावक चित्र पाहायला मिळत आहे. अहोरात्र कष्ट करून पिकवलेले सोयाबीन, कपाशी, मका यांसारखी काढणीला आलेली पिके डोळ्यादेखत पाण्यात सडून जात आहेत. काही ठिकाणी तर उभ्या पिकांवर मातीचा थर साचल्याने ते पूर्णपणे खराब झाले आहेत. हजारो एकर शेती पाण्याखाली बुडाल्याने शेतकऱ्यांचे स्वप्न अक्षरशः धुळीला मिळाले आहे. पेरणीपासून काढणीपर्यंत केलेला खर्च, घेतलेले कर्ज आणि त्यावरील व्याज यामुळे शेतकरी मोठ्या आर्थिक संकटात सापडले आहेत.
ही परिस्थिती केवळ जळगाव जिल्ह्यातील बोदवड तालुक्यापुरती मर्यादित नसून, राज्यातील मराठवाडा, विदर्भ आणि पश्चिम महाराष्ट्रातील अनेक जिल्ह्यांमध्ये शेतकऱ्यांना अशाच नैसर्गिक आपत्तीचा सामना करावा लागत आहे. अतिवृष्टीमुळे शेतीचे झालेले हे नुकसान आर्थिकदृष्ट्या शेतकऱ्यांचे कंबरडे मोडणारे आहे. आधीच कर्जाच्या बोज्याखाली दबलेल्या बळीराजाला या नुकसानीमुळे मोठे आर्थिक संकट भेडसावत आहे. पुढील हंगामाची चिंता आणि कुटुंबाचे भवितव्य यांसारख्या अनेक प्रश्नांनी शेतकऱ्यांच्या मनात घर केले आहे.
या गंभीर आणि कठीण परिस्थितीत शासनाने तातडीने लक्ष घालणे गरजेचे आहे. नुकसानग्रस्त भागांचे तात्काळ पंचनामे करून शेतकऱ्यांना त्वरित आर्थिक मदत जाहीर करावी, अशी मागणी सर्व स्तरांतून होत आहे. शेतीचे झालेले हे नुकसान भरून काढणे शेतकऱ्यांसाठी एकट्याने शक्य नाही. त्यामुळे त्यांना उभारी देण्यासाठी केवळ आर्थिक मदतीवर न थांबता, दीर्घकालीन उपाययोजनांवरही विचार होणे आवश्यक आहे, जेणेकरून भविष्यात अशा आपत्तींचा सामना करता येईल.
एकूणच, जळगाव जिल्ह्यातील बोदवडसह राज्यातील अनेक भागांमध्ये आलेली ही अतिवृष्टी शेतकऱ्यांसाठी एक मोठी परीक्षा आहे. हाताशी आलेले पीक पाण्यात गेल्याने त्यांच्या डोळ्यात अश्रू तरळत आहेत. आपल्या अन्नदात्याला या संकटातून बाहेर काढण्यासाठी समाज आणि शासनाच्या सामूहिक प्रयत्नांची आज खरी गरज आहे. शेतकऱ्यांच्या डोळ्यातील अश्रू पुसून त्यांना पुन्हा नव्याने उभे करण्याची जबाबदारी आपल्या सर्वांची आहे, जेणेकरून ते पुन्हा एकदा नव्या उमेदीने आपल्या शेतात राबू शकतील.